Emocjo­nal­ne przesz­ko­dy i profes­jo­nal­ne strate­gie w proce­sie sukcesji

Bez wzglę­du na to, czy sukces­ja będzie miała miejs­ce w rodzi­nie, czy też osoba trzecia z zewną­trz, nadal będzie pisać histo­rię dzieła życia: Zarów­no dla przeka­zu­jące­go, jak i przyj­mu­jące­go, podsta­wo­we i ważne kwestie życia osobi­ste­go są na porząd­ku dziennym!

Niewia­ry­god­ne, ale prawd­zi­we: Uniwer­sy­tet Harvar­da wykazał w badaniu europe­js­kich MŚP, że niero­z­wią­za­ne kwestie emocjo­nal­ne są decydu­jące dla ponad 80% (!) w sukces­jach, które kończą się niepowodzeniem.

Jak powini­en teraz postąpić odpowied­zi­al­ny właści­ciel, jeśli mimo kompe­tent­nych porad prawnych i podat­ko­wych nadal istnie­je tak wielkie niebez­piec­zeńst­wo? Jak ja, jako przedsię­bior­ca, mogę rozpoz­nać te emocjo­nal­ne pułap­ki i potknięcia? A co z równo­wa­gą między miłością, władzą i pieniędzmi, zwłaszc­za gdy w firmach rodzin­nych dochod­zi do zmiany pokoleniowej?

Sukces­ji nie należy trakto­wać lekce­ważą­co! Ani z punktu widze­nia jednost­ki, ani z punktu widze­nia gospo­dar­ki narodo­wej. W samej Austrii co roku realizowanych jest około 5.000 projek­tów sukces­ji, a w grę wchod­zi około 50.000 miejsc pracy!

Przeka­za­nie jest stałym zadaniem zarząd­za­nia strate­gicz­n­ego, które nie może być realizowa­ne w pojedy­n­kę w “cichym pokoju”. Stąd też powszech­ne zalece­nie, by zacząć zajmo­wać się tym tematem w wieku około 50 lat. Najlepiej byłoby, gdyby osoba odpowied­zi­al­na poszu­kała “sparing­part­ne­ra”, towar­zys­za, który najlepiej nie jest zaangażo­wa­ny w kwestie emocjo­nal­ne i posia­da kompe­tent­ną wiedzę na temat takich projektów.

Micha­el Feier, Partner KERN w AustriiNasze zalece­nie z prakty­ki: Nie należy lekce­ważyć wzajem­n­ego oddziały­wa­nia systemu rodzin­n­ego, firmo­wego i majątkowego. 

Obraz: Canva.com